Rodzaje rysunku artystycznego

Rysunek artystyczny można tworzyć przy użyciu różnego typu przyborów, uzyskując dzięki temu przeróżne efekty. Rozpoczynając przygodę z rysunkiem, warto wypróbować kilka metod, aby sprawdzić możliwości i wybrać taką technikę, która najbardziej nam odpowiada. Oto kilka podstawowych rodzajów rysunku artystycznego, które możesz przetestować.

Rysunek ołówkiem grafitowym

Ołówek grafitowy to obecnie najpopularniejszy przyrząd do rysunku, choć stał się powszechny stosunkowo niedawno, bo dopiero w XVII wieku – po utworzeniu kopalni grafitu w Borrowdale w hrabstwie Cumberland. Rysunki wykonane tą metodą są naturalne i surowe, ale przy tym bardzo precyzyjne. Należy zaopatrzyć się w kilka ołówków o różnej miękkości, aby swobodnie móc oddać zarówno kontury, jak i detale czy cienie. Do  tej techniki rysowania najczęściej używa się wyłącznie ołówków z oznaczeniem B, czyli tych klasyfikowanych jako miękkie. W tej grupie znajdują się ołówki od B1 do B9, gdzie ten ostatni charakteryzuje się największą miękkością. W przypadku rysunku artystycznego zazwyczaj nie używa się ołówków twardych (H), które służą głównie do tworzenia rysunków technicznych, ani pośrednich (HB, F), których zwykle używa się do pisania.

Doświadczeni artyści często łączą różne style rysowania w jednej pracy, wykorzystując mniej miękkie ołówki do wstępnych szkiców i konturów, a te o wyższych oznaczeniach do cieniowania i budowania głębi. Ważnym elementem pracy z ołówkiem jest również dobór odpowiedniego papieru – jego faktura i gramatura też wpływają na efekt.

Rysunek węglem drzewnym

Kolejnym rodzajem rysunku artystycznego jest rysunek węglem. W przeciwieństwie do ołówka węgiel używany jest w rysunku już od tysiącleci i nadal jest często wykorzystywany przez artystów. Z jego pomocą wykonuje się najczęściej portrety i podmalówki pod obrazy, ale można też wykorzystać go do innych prac. Najlepiej nadaje się do dzieł, w których nie trzeba precyzyjnie oddawać niewielkich detali. Węgiel do rysowania może mieć różne postaci. Ten w sztyfcie jest doskonały do cieniowania, rozmazywania i elementów, w których wskazana jest nieco nieostra kreska. Jeśli chodzi o style rysowania wymagające wierniejszego odwzorowania szczegółów, korzystniej jest wykorzystywać węgiel w ołówku. Pośrednią opcją jest węgiel prasowany w twardych pałeczkach, który pozwala osiągnąć większą precyzję niż węgiel w sztyfcie, lecz mniejszą niż węgiel w ołówku.

Można również łączyć różne techniki rysunkowe charakterystyczne dla tego medium: w zależności od efektu, jaki chce się uzyskać w danym miejscu, rozmazywać węgiel palcem, pozostawiać ostre linie czy „wydobywać światło” z zacieniowanych obszarów przy pomocy gumki. Warto też pamiętać o zastosowaniu fiksatywy, czyli specjalnego utrwalacza, który zapobiega rozmazywaniu się gotowej pracy.

Więcej o węglu przeczytasz tutaj: https://www.rysunekarchitektura.pl/art/rysunek-weglem-jak-rysowac-weglem-jakie-sa-rodzaje-wegla-i-czym-sie-roznia

Rysunek piórkiem

W przypadku tego rodzaju rysunku artystycznego używa się metalowego piórka oraz tuszu lub atramentu. Wymaga to wyrobionej ręki, gdyż nie ma tu możliwości wprowadzania większych poprawek, dlatego ta metoda nie jest polecana dla początkujących. Może być jednak ciekawą alternatywą dla ołówka i węgla w przypadku bardziej zaawansowanych rysowników.

Jeśli mimo wszystko chciałbyś/chciałabyś spróbować swoich sił w precyzyjnym rysunku podobnym w charakterze do rysunku piórkiem – zacznij od wysokiej klasy cienkopisów takich firm jak Rotring lub Faber Castell o dwóch-trzech grubościach od 0,3 do 0,8.

Rysunek sangwiną

Ciekawym przyborem do rysowania jest także sangwina, czyli mieszanka tlenku żelaza z czerwoną glinką. Jest to naturalny produkt, który za pomocą specjalnej obróbki można przystosować do celów artystycznych. Różni się ona od wymienionych wcześniej materiałów przede wszystkim kolorem – w zależności od ilości glinki w mieszance może przyjmować jaśniejsze lub ciemniejsze odcienie czerwieni.

Sangwina pozwala na tworzenie wyjątkowo ciepłych ilustracji. Techniki rysunkowe wykorzystujące to medium były szczególnie popularne w okresie renesansu i baroku. Używali go wielcy mistrzowie, tacy jak Leonardo da Vinci czy Peter Paul Rubens.